اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)چیست؟

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) یک وضعیت سلامت روان است که می تواند پس از تجربه یا مشاهده یک رویداد آسیب زا یا تهدید کننده زندگی ایجاد شود. این بیماری با طیف وسیعی از علائم مشخص می شود که برای مدت طولانی ادامه می یابد و باعث ناراحتی قابل توجهی می شود و عملکرد روزانه را مختل می کند.

در اینجا برخی از ویژگی ها و علائم کلیدی PTSD آورده شده است:

• رویداد محرک: PTSD معمولاً از تجربه یا شاهد یک رویداد آسیب زا مانند جنگ، بلایای طبیعی، تصادفات جدی، تجاوز فیزیکی یا جنسی، یا هر رویداد دیگری که تهدید به جراحت یا مرگ را شامل می شود، ناشی می شود.
• خاطرات مزاحم: افراد مبتلا به PTSD اغلب خاطرات مکرر و ناراحت کننده ای از رویداد آسیب زا را تجربه می کنند. اینها ممکن است به صورت افکار مزاحم، کابوس، یا فلاش بک ظاهر شوند و این احساس را در آن‌ها ایجاد می‌کنند که انگار دارند دوباره رویداد را تجربه می‌کنند.
• اجتناب و بی حسی: افراد مبتلا به PTSD ممکن است فعالانه از یادآوری رویدادهای آسیب زا، از جمله افراد، مکان ها، فعالیت ها یا حتی افکار و احساسات مرتبط با آن اجتناب کنند. آنها همچنین ممکن است استراتژی‌های بی‌حس‌کننده را برای فاصله گرفتن عاطفی از آسیب اتخاذ کنند.
• بیش از حد هوشیاری و افزایش برانگیختگی: افراد مبتلا به PTSD معمولاً حالت‌های برانگیختگی شدیدی را تجربه می‌کنند که می‌تواند به صورت مشکل در خوابیدن، تحریک‌پذیری، واکنش مبالغه‌آمیز به مبهوت، مشکل در تمرکز و احساس دائماً در لبه‌ها ظاهر شود. آنها همچنین ممکن است حس بیش‌هوشیاری را تجربه کنند و همیشه مراقب تهدیدات احتمالی باشند.
• خلق و خوی منفی و تغییرات شناختی: افکار منفی مداوم، باورهای تحریف شده در مورد خود یا جهان، احساس گناه یا شرم و یک حالت عاطفی منفی مداوم شایع هستند. افراد مبتلا به PTSD ممکن است مشکلات حافظه، مشکل در تجربه احساسات مثبت و کاهش علاقه به فعالیت هایی را که زمانی از آنها لذت می بردند، تجربه کنند.

توجه به این نکته مهم است که همه کسانی که یک رویداد آسیب زا را تجربه می کنند به PTSD مبتلا نمی شوند. شدت علائم، مدت و عوامل فردی می تواند بسیار متفاوت باشد. اگر شما یا شخصی که می شناسید پس از یک رویداد آسیب زا با علائم دست و پنجه نرم می کنید، ضروری است که به دنبال کمک حرفه ای باشید. متخصصان سلامت روان، مانند روانپزشکان، روانشناسان یا درمانگران، می توانند تشخیص مناسبی ارائه دهند و یک برنامه درمانی متناسب با نیازهای فرد ایجاد کنند. گزینه های درمانی برای PTSD ممکن است شامل درمان، دارو یا ترکیبی از هر دو باشد.

تشخیص اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)

تشخیص اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شامل یک ارزیابی جامع توسط یک متخصص بهداشت روان واجد شرایط است. این معمولاً شامل مراحل زیر است:

1. ارزیابی اولیه: متخصص سلامت روان یک ارزیابی اولیه را برای جمع آوری اطلاعات در مورد علائم فرد، سابقه پزشکی و روانپزشکی و هر گونه تجارب آسیب زا انجام می دهد. آنها ممکن است از مصاحبه، پرسشنامه و سایر ابزارهای ارزیابی برای جمع آوری اطلاعات مرتبط استفاده کنند.
2. معیارهای DSM-5: راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5)، که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا منتشر شده است، معیارهای خاصی را برای تشخیص PTSD ارائه می دهد. متخصص سلامت روان ارزیابی خواهد کرد که آیا فرد معیارهای PTSD را بر اساس علائم و تجربیات گزارش شده خود دارد یا خیر.
3. معیارهای DSM-5 برای PTSD شامل قرار گرفتن در معرض یک رویداد آسیب‌زا، وجود علائم خاص از هر خوشه علائم (دخالت، اجتناب، تغییرات منفی در شناخت یا خلق و خو، و تغییرات در برانگیختگی و واکنش‌پذیری) و تأثیر قابل توجه بر روی فرد است. عملکرد
4. سایر شرایط را رد کنید: متخصص سلامت روان سایر شرایط بهداشت روانی احتمالی را که ممکن است علائم مشابهی با PTSD داشته باشند، مانند سایر اختلالات اضطرابی، افسردگی یا اختلالات مصرف مواد، در نظر می گیرد. مهم است که این شرایط را رد کنید یا هر گونه بیماری همراهی را که ممکن است وجود داشته باشد شناسایی کنید.
5. مدت زمان و اختلال: یکی از جنبه های کلیدی تشخیص، تعیین این است که آیا علائم حداقل به مدت یک ماه باقی مانده اند و باعث ناراحتی یا اختلال قابل توجه در زندگی روزمره فرد می شوند. این در تشخیص PTSD از واکنش های استرس گذرا یا اختلال استرس حاد بسیار مهم است.
6. همکاری و ارزیابی‌های اضافی: متخصص سلامت روان ممکن است با سایر ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی، مانند پزشکان یا متخصصان مراقبت‌های اولیه، برای جمع‌آوری اطلاعات اضافی یا رد هر گونه بیماری زمینه‌ای که ممکن است به علائم کمک کند، همکاری کند.

مهم است که به یاد داشته باشید که تشخیص صحیح PTSD به تخصص یک متخصص سلامت روان واجد شرایط نیاز دارد. اگر مشکوک هستید که شما یا شخصی که می شناسید ممکن است علائم PTSD را تجربه کنید، توصیه می شود برای ارزیابی دقیق و درمان مناسب از متخصص کمک بگیرید.

درمان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)

درمان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) معمولاً شامل ترکیبی از روان درمانی، داروها و راهبردهای خودیاری است. هدف از درمان کاهش علائم، بهبود عملکرد و افزایش رفاه کلی است. توجه به این نکته مهم است که هر فردی ممکن است به طور متفاوتی به درمان پاسخ دهد و یک رویکرد مناسب اغلب ضروری است. در اینجا چند روش درمانی رایج برای PTSD آورده شده است:

• روان درمانی:
  • درمان شناختی رفتاری (CBT): CBT درمانی پرکاربرد برای PTSD است. بر شناسایی و اصلاح افکار و رفتارهای منفی مرتبط با تروما تمرکز دارد. یک نوع خاص از CBT که برای PTSD موثر است، CBT متمرکز بر تروما نام دارد.
  • حساسیت زدایی و پردازش مجدد حرکات چشم (EMDR): EMDR عناصر CBT را با تکنیک های تحریک دو طرفه (مانند حرکات چشم) ترکیب می کند تا به افراد کمک کند تا خاطرات آسیب زا را پردازش کنند و علائم ناراحت کننده را کاهش دهند.
  • مواجهه درمانی: این درمان شامل قرار دادن تدریجی و ایمن افراد در معرض خاطرات، موقعیت ها یا محرک های آسیب زا در یک محیط کنترل شده است که به آنها امکان می دهد مکانیسم های مقابله ای را توسعه دهند و رفتارهای اجتنابی را کاهش دهند.
  • گروه درمانی: گروه درمانی یک محیط حمایتی و درک را فراهم می کند که در آن افراد می توانند تجربیات خود را به اشتراک بگذارند، از دیگران بیاموزند و تکنیک های مقابله را توسعه دهند.

• داروها:
  • مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs): داروهای ضد افسردگی، به ویژه SSRI ها، ممکن است برای کمک به مدیریت علائم PTSD، مانند اضطراب، افسردگی، و افکار مزاحم تجویز شوند. داروهای SSRI معمولاً شامل سرترالین، پاروکستین و فلوکستین هستند.
  • پرازوسین: پرازوسین دارویی است که ممکن است برای کمک به کاهش کابوس‌ها و بهبود خواب در افراد مبتلا به PTSD تجویز شود.

• راهبردهای خودیاری:
  • مدیریت سبک زندگی: درگیر شدن در ورزش منظم، تمرین تکنیک های کاهش استرس (مانند تمرینات تنفس عمیق، مدیتیشن یا یوگا) و حفظ یک سبک زندگی سالم می تواند به رفاه کلی و مدیریت علائم کمک کند.
  • حمایت اجتماعی: ایجاد و حفظ یک سیستم حمایتی قوی از دوستان، خانواده یا گروه‌های حمایتی می‌تواند اعتبار عاطفی، درک و احساس تعلق ایجاد کند.
  • مراقبت از خود: اولویت دادن به فعالیت های خودمراقبتی، مانند درگیر شدن در سرگرمی ها، تمرین تکنیک های تمدد اعصاب، خواب کافی و تعیین حد و مرز، برای مدیریت علائم و ارتقای بهبودی ضروری است.

مهم است که با یک متخصص سلامت روان مشورت کنید که بتواند نیازهای خاص شما را ارزیابی کند و توصیه های درمانی مناسب را ارائه دهد. به یاد داشته باشید، درمان PTSD می تواند یک فرآیند تدریجی و مداوم باشد، اما با حمایت و مداخلات مناسب، بسیاری از افراد بهبودهای قابل توجهی را در علائم و کیفیت کلی زندگی خود تجربه می کنند.

کدام متخصص می توانند به افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) کمک کنند؟

چندین متخصص می توانند برای افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) کمک و حمایت کنند. در اینجا چند متخصص کلیدی وجود دارد که می توانند کمک کنند:

1. درمانگران/مشاوران سلامت روان: درمانگران یا مشاوران دارای مجوز متخصص در درمان تروما و PTSD می‌توانند درمان فردی، گروه درمانی یا سایر روان‌درمانی‌های مبتنی بر شواهد را ارائه دهند. آنها برای کمک به افراد در پردازش تجربیات خود، توسعه استراتژی های مقابله و مدیریت علائم PTSD آموزش دیده اند.
2. روانپزشکان: روانپزشکان پزشکانی هستند که در زمینه سلامت روان تخصص دارند. آنها می توانند PTSD را تشخیص دهند و داروهایی برای مدیریت علائم تجویز کنند. در صورت نیاز روانپزشکان می توانند در کنار مدیریت دارو درمانی نیز ارائه دهند.
3. روانشناسان: روانشناسان دارای تخصص و تجربه در این حوزه هستند و در ارزیابی و درمان شرایط مختلف سلامت روان از جمله PTSD آموزش دیده اند. آنها می توانند درمان ارائه دهند، ارزیابی انجام دهند و رویکردهای درمانی روانشناختی را ارائه دهند.
4. پزشکان مراقبت های اولیه: پزشکان مراقبت های اولیه می توانند نقطه شروع مفیدی برای درمان PTSD باشند. آنها می توانند علائم را ارزیابی کنند، تشخیص اولیه ارائه دهند و افراد را برای ارزیابی و درمان بیشتر به متخصصان بهداشت روانی مناسب ارجاع دهند.
5. پرستاران روانپزشکی: پرستاران روانپزشکی از نزدیک با روانپزشکان و سایر متخصصان بهداشت روان برای ارائه مراقبت های جامع همکاری می کنند. آنها ممکن است در مدیریت دارو کمک کنند، به افراد در مورد گزینه های درمانی آموزش دهند و پشتیبانی و راهنمایی ارائه دهند.
6. متخصصان تروما: برخی از متخصصان سلامت روان در اختلالات مربوط به تروما تخصص دارند و تجربه زیادی در کار با افراد مبتلا به PTSD دارند. آنها ممکن است آموزش یا گواهینامه های اضافی در درمان های متمرکز بر تروما داشته باشند.
7. گروه‌های حمایتی: گروه‌های حمایتی که توسط متخصصان سلامت روان یا تسهیل‌گران همتا تسهیل می‌شوند، می‌توانند محیط حمایتی را برای افراد مبتلا به PTSD فراهم کنند. این گروه ها فرصتی برای ارتباط با دیگرانی که آسیب های مشابهی را تجربه کرده اند، به اشتراک گذاشتن تجربیات و یادگیری راهبردهای مقابله ای ارائه می دهند.

به یاد داشته باشید، کار با متخصصی که در درمان PTSD با تجربه است و با او احساس راحتی می کنید ضروری است. آنها می توانند یک برنامه درمانی فردی بر اساس نیازها و شرایط خاص شما ایجاد کنند. کمک گرفتن از یک یا چند نفر از این متخصصان می تواند گامی مهم در جهت مدیریت و بهبودی از PTSD باشد.