افسردگی چیست؟
افسردگی چیست؟ افسردگی یک نوع اختلال خلقی است که باعث می شود شما دائماً احساس غم یا عدم علاقه به زندگی داشته باشید. بیشتر مردم گاهی اوقات احساس غم یا افسردگی می کنند. این یک واکنش طبیعی به از دست دادن چیزی مهم در زندگی یا چالش های زندگی است. اما زمانی که غم و اندوه شدید می شود – از جمله احساس درماندگی، ناامیدی و بی ارزشی – برای چندین روز حتی هفته ها طول می کشد و شما را از زندگی کردن باز می دارد، شاید هم چیزی فراتر از غم و اندوه باشد. ممکن است افسردگی بالینی داشته باشید، که با راهنمایی های موجود قابل درمان است.
آیا افسردگی قابل درمان است؟
بله، افسردگی قابل درمان است. اکثر موارد افسردگی با استفاده از روشها و درمانهای متنوع تحت کنترل قرار میگیرند. درمان افسردگی میتواند شامل موارد زیر باشد:
-
داروها: استفاده از داروهای ضدافسردگی تحت نظر پزشک معالج ممکن است در بهبود وضعیت افسردگی کمک کند. این داروها معمولاً به عنوان ترکیبی از مشاوره روانشناختی مورد استفاده قرار میگیرند.
-
مشاوره روانشناختی: جلسات مشاوره با روانشناس یا روانپزشک میتواند به کاهش علائم افسردگی و ارتقاء روحیه فرد کمک کند.
-
درمانهای رفتاری: روشهایی مانند درمان رفتاری میتوانند به افراد کمک کنند تا الگوهای رفتاری منفی را تغییر دهند و مهارتهای مقابله با استرس را یاد بگیرند.
-
تغییرات در سبک زندگی: تغییرات در عادات زندگی مثل تغییرات در الگوی خواب، تغذیه سالم، و افزودن فعالیتهای ورزشی میتواند تأثیرات مثبتی در درمان افسردگی داشته باشد.
-
مشارکت خانوادگی: حمایت و مشارکت والدین یا خانواده در درمان افسردگی کودکان یا افراد جوان نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.
-
ترکیب درمانها: در بسیاری از موارد، ترکیب درمانهای مختلف شامل داروها، مشاوره، و تغییرات در سبک زندگی میتواند به نتایج بهتری منجر شود.
مهمترین نکته این است که درمان افسردگی نیاز به تعاون فرد مبتلا، خانواده، و تیم درمانی متخصص دارد. افراد مبتلا به افسردگی باید به صورت صحیح با پزشک یا متخصص روانپزشکی مشورت کنند تا بهترین درمان برای وضعیت خود را دریافت کنند.
هیچ درمانی برای افسردگی وجود ندارد علائم شما ممکن است به مرور زمان از بین بروند، اما این وضعیت برطرف نمی شود.
اما با مراقبت و درمان، می توانید به بهبودی برسید و از یک زندگی سالم لذت ببرید.
افسردگی از دیدگاه روانشناسی
افسردگی از دیدگاه روانشناسی یک وضعیت روحی پیچیده است که با تأثیرات گسترده بر روان و رفتار افراد همراه است. روانشناسان بر اساس مطالعات و تحقیقات، افسردگی را از چند جهت مورد بررسی قرار دادهاند:
-
اختلالات عاطفی: افسردگی با احساسات ناامیدی، بیاعتمادی به خود، افت انگیزه و افکار منفی همراه است. افراد ممکن است احساس کنند که زندگی بیهدف و خوشایندی ندارد.
-
تفکر منفی: افسردگی معمولاً با تفکر منفی و پیشبینیهای منفی درباره آینده همراه است. افراد مبتلا به افسردگی به سختی میتوانند در شرایط مختلف به نحو مثبت تفکر کنند.
-
کاهش انرژی و فعالیت: افسردگی با کاهش سطح انرژی، افت فعالیتهای روزمره، و احساس خستگی مداوم همراه است.
-
اختلالات در خواب: افراد مبتلا به افسردگی ممکن است با مشکلات خواب مانند بیخوابی یا زیاد خوابیدن مواجه شوند.
-
اختلالات تغذیه: افسردگی ممکن است منجر به تغییرات در الگوی تغذیه شود، که میتواند به افزایش وزن یا کاهش اشتها منجر شود.
-
کاهش توجه و تمرکز: افسردگی با کاهش توجه و تمرکز به همراه مشکلات حافظه همراه است.
-
تأثیر بر ارتباطات اجتماعی: افسردگی ممکن است باعث انزوا و اختلال در ارتباطات اجتماعی شود و فرد را از اطرافیان و جوامع فیزیکی و اجتماعی دور کند.
-
تأثیر بر خودکشی و خودآزار: افسردگی یکی از عوامل مهم مرتبط با افزایش خطر انجام رفتارهای خودآزاری یا خودکشی است.
بررسی و درمان افسردگی به وسیله روانشناسان اغلب شامل مشاوره، درمانهای روانشناختی، و در برخی موارد داروهای ضدافسردگی میشود. همچنین، ارائه حمایت اجتماعی و خانوادگی نیز نقش مهمی در مدیریت افسردگی ایفا میکند.
تأثیرات افسردگی بر سلامت روان و جسم
افسردگی تأثیرات مخرب بر هر دو جنبه روانی و جسمی افراد دارد. این تأثیرات ممکن است در طول زمان تشدید شده و نقش مهمی در کیفیت زندگی فرد ایفا کنند. برخی از تأثیرات افسردگی بر سلامت روان و جسم عبارتند از:
تأثیرات روانی:
-
کاهش سطح انرژی: افراد مبتلا به افسردگی ممکن است احساس کمبود انرژی و خستگی کنند که باعث کاهش فعالیتهای روزانه شان میشود.
-
اختلالات خواب: افسردگی میتواند منجر به مشکلات خواب مثل بیخوابی یا خواب زیاد شود که در نهایت بر کیفیت خواب تأثیر میگذارد.
-
کاهش تمرکز و حافظه: افراد ممکن است دچار مشکلات در تمرکز بر وظایف، انجام کارها و حافظه باشند.
-
تغییرات در حالت مزاج: افسردگی باعث تغییرات در حالت مزاج شخصیت میشود که میتواند شامل احساسات ناامیدی، ناخوشایندی، یا عصبانیت باشد.
-
احساس ارتباط اجتماعی ناکامل: افسردگی میتواند باعث احساس انزوا و اجتناب از ارتباطات اجتماعی شود.
تأثیرات جسمی:
-
کاهش اشتها و وزن: افراد مبتلا به افسردگی ممکن است کاهش اشتها و وزن داشته باشند به دلیل کاهش انگیزه برای خوردن.
-
افزایش وزن: در برخی موارد، افراد ممکن است به دلیل افزایش استرس و احساس ناامیدی به خوراکیهای ناسالم روی بیاورند و وزن آنها افزایش یابد.
-
مشکلات گوارشی: افسردگی میتواند به مشکلات گوارشی مانند درد شکم، مشکلات گوارشی، و یا تغییرات در عادات مدفوع منجر شود.
-
سردرد و دردهای جسمی: افراد ممکن است به علت افسردگی با سردردها و دردهای مختلف در بدن مواجه شوند.
-
سیستم ایمنی ضعیف: افسردگی ممکن است تأثیرات منفی بر سیستم ایمنی داشته باشد و باعث افزایش آسیبپذیری در برابر بیماریها شود.
-
افزایش خطر بیماریهای قلبی: افسردگی میتواند خطر بروز بیماریهای قلبی و عروقی را افزایش دهد.
در نتیجه، مداوا و مدیریت افسردگی نه تنها به بهبود وضعیت روانی بلکه به حفظ سلامت جسمی نیز کمک میکند. بهتر است افراد مبتلا به افسردگی به متخصصان در حوزه روانپزشکی و سلامت مراجعه کنند تا مناسبترین درمان برای آنها تعیین شود.
افسردگی از دیدگاه پزشکی و روانپزشکی
افسردگی از دیدگاه پزشکی و روانپزشکی یک اختلال روانی جدی است که تأثیرات بسیاری بر روی سلامت فرد دارد. در دیدگاه پزشکی و روانپزشکی، افسردگی به عنوان یک بیماری شناخته میشود که با تغییرات در ساختار و فعالیت مغز همراه است. در ادامه، برخی از نکات مهم از دیدگاه پزشکی و روانپزشکی در مورد افسردگی آورده شده است:
دیدگاه پزشکی:
-
علل فیزیکی: برخی از علل افسردگی ممکن است به عوامل فیزیکی مرتبط با ساختار و عملکرد مغز باز گردد. اختلال در سطح عناصر شیمیایی مغز مانند سروتونین و نوراپینفرین به عنوان عوامل ممکن در ایجاد افسردگی مطرح میشود.
-
ژنتیک: مطالعات نشان میدهد که عوامل ژنتیکی نقش مهمی در افزایش خطر ابتلا به افسردگی دارند. اگر یک فرد خانواده با افسردگی داشته باشد، احتمال ابتلا به این بیماری در افراد خانواده افزایش مییابد.
-
عوامل محیطی: عوامل محیطی مانند استرسها، تغییرات در شرایط زندگی، و رخدادهای ناگوار ممکن است در بروز افسردگی نقش داشته باشند.
دیدگاه روانپزشکی:
-
شناسایی علائم روانی: روانپزشکان به شناسایی علائم روانی مانند احساس ناامیدی، افکار منفی، و تغییرات در الگوی خواب توجه میکنند.
-
ارزیابی و تشخیص: تشخیص افسردگی نیاز به ارزیابی دقیق توسط یک روانپزشک دارد. این شامل مصاحبه با بیمار، سوالاتی درباره علائم، و امکان استفاده از ابزارهای ارزیابی است.
-
مشاوره و درمان روانپزشکی: روانپزشکان معمولاً از مشاوره و درمانهای روانپزشکی مثل درمانهای رفتاری-شناختی و درمانهای دارویی برای مدیریت افسردگی استفاده میکنند.
-
پیگیری مداوم: درمان افسردگی نیاز به پیگیری مداوم از سوی روانپزشک دارد تا از نتایج مثبت برخوردار شود و از احتمال بازگشت علائم جلوگیری شود.
-
ترکیب درمانها: در برخی موارد، استفاده از ترکیب درمانهای روانپزشکی و درمانهای دارویی ممکن است بهترین نتایج را برای بیماران با افسردگی بیاورد.
تیم درمانی متخصص از نظر پزشکی و روانپزشکی میتواند برنامه درمانی مناسب برای هر فرد را تدوین کرده و به بهبود وضعیت افسردگی کمک کند.
علائم افسردگی
با توجه به دیاسام-۵ (-5DSM)، کتابچه راهنمایی است که پزشکان برای تشخیص اختلالات روانی استفاده میکنند، زمانی که پنج یا بیشتر از این علائم را حداقل برای 2 هفته داشته باشید، دچار افسردگی شده اید، این علائم عبارتند از:
- خلق و خوی شما در بیشتر ساعات روز افسرده است، به خصوص در صبح.
- تقریباً هر روز احساس خستگی یا کمبود انرژی می کنید.
- تقریبا هر روز احساس بی ارزشی یا گناه می کنید.
- احساس ناامیدی یا بدبینی می کنید.
- در تمرکز کردن، به خاطر سپردن جزئیات و تصمیم گیری مشکل دارید.
- به راحتی نمی توانید بخوابید یا بیش از حد می خوابید.
- تقریباً به بسیاری از فعالیت ها علاقه ای ندارید.
- اغلب به مرگ یا خودکشی فکر می کنید (نه فقط ترس از مرگ).
- احساس بی قراری می کنید.
- تغییرات را در وزن خود احساس می کنید.
همچنین ممکن است:
- احساس بدخلقی و بی قراری کنید.
- از دست دادن لذت در زندگی.
- پرخوری کنید یا احساس گرسنگی نکنید.
- درد، سردرد، گرفتگی عضلات یا مشکلات گوارشی داشته باشید که با درمان از بین نمی روند یا بهبود نمی یابند.
- احساسات غمگین، مضطرب یا “تهی بودن” داشته باشید
در حالی که این علائم رایج هستند، همه افراد مبتلا به افسردگی علائم مشابهی را ندارند. این که چقدر علائم شدید، چند بار اتفاق میافتند و چقدر طول میکشند میتواند متفاوت باشد.
افسردگی ممکن است با تغییر فصول همراه باشد (شرایطی که قبلاً اختلال عاطفی فصلی نامیده می شد).
برای افراد مبتلا به افسردگی غیرمعمول نیست که علائم فیزیکی این بیماری را داشته باشند، که شامل درد مفاصل، کمردرد، مشکلات گوارشی، مشکلات خواب و تغییرات اشتها باشند. حتی ممکن است بر گفتار و حرکات تاثیر بگذارد. دلیل آن این است که مواد شیمیایی مغز مرتبط با افسردگی، به ویژه سروتونین و نوراپی نفرین، در خلق و خو و درد نقش دارند.
افسردگی در کودکان
افسردگی دوران کودکی با احساسات عادی “آبی” و روزمره که اکثر بچه ها احساس می کنند متفاوت است. اگر کودک شما غمگین است، لزوماً به این معنی نیست که او افسردگی دارد. این زمانی است که غم و اندوه روز به روز باقی می ماند که می تواند یک مسئله مهمی باشد. رفتار مخربی که در فعالیتهای اجتماعی عادی، علایق، تکالیف مدرسه یا زندگی خانوادگی اختلال ایجاد میکند نیز ممکن است نشانهای از این مشکل باشد.
افسردگی در نوجوانان
بسیاری از نوجوانان احساس ناراحتی یا بدخلقی می کنند. زمانی که غم و اندوه بیش از 2 هفته طول بکشد و یک نوجوان علائم دیگر افسردگی را داشته باشد، ممکن است مشکلی وجود داشته باشد. مراقب کناره گیری از دوستان و خانواده، کاهش عملکرد آنها در مدرسه، یا استفاده از الکل یا مواد مخدر باشید. با پزشک خود صحبت کنید و دریابید که آیا نوجوان شما ممکن است افسرده باشد یا خیر. درمان موثری وجود دارد که می تواند به نوجوانان کمک کند تا بتواند سلامتی خود را دوباره به دست بیاورد
علل افسردگی
پزشکان علت دقیق افسردگی را مشخص نکرده اند. آنها فکر می کنند ممکن است ترکیبی از مسائل باشد، از جمله:
- ساختار مغز. به نظر می رسد افراد مبتلا به افسردگی در مغز خود با افرادی که افسردگی ندارند تفاوت های فیزیکی دارند.
- مواد شیمایی موجود در مغز. در مغز شما مواد شیمیایی به نام انتقال دهنده های عصبی در خلق و خوی شما نقش دارند. وقتی افسردگی دارید، ممکن است به این دلیل باشد که این مواد شیمیایی آنطور که باید کار نمی کنند.
- هورمون ها. سطح هورمون شما به دلیل بارداری، مشکلات پس از زایمان، مشکلات تیروئید، یائسگی یا دلایل دیگر تغییر می کند. که می تواند علائم افسردگی را ایجاد کند.
- ژنتیک. محققان هنوز ژنهایی را که ممکن است مسئول افسردگی باشند پیدا نکردهاند، اما اگر کسی که با او ارتباط دارید افسرده باشد، شما احتمالاً بیشتر افسرده خواهید شد.
انواع افسردگی
انواع مختلفی از اختلالات افسردگی وجود دارد که پزشکان می توانند آنها را تشخیص دهند، از جمله:
- افسردگی اساسی تک قطبی
- اختلال افسردگی مداوم که به آن دیستیمیا نیز گفته می شود، که ممکن است حداقل 2 سال طول بکشد
- اختلال بی نظمی خلقی مخرب، زمانی که کودکان و نوجوانان بسیار بداخلاق، عصبانی و اغلب طغیان های شدیدی دارند که شدیدتر از واکنش معمول کودک است.
- اختلال نارسایی پیش از قاعدگی، زمانی که یک زن قبل از قاعدگی دارای مشکلات خلقی شدید است، شدیدتر از سندرم پیش از قاعدگی (PMS)
- اختلال خلقی ناشی از مواد (SIMD)، این علائم در حین مصرف دارو یا الکل یا پس از قطع مصرف رخ می دهد.
- اختلال افسردگی ناشی از شرایط پزشکی
- سایر اختلالات افسردگی، مانند افسردگی جزئی
افسردگی شما ممکن است ویژگی های خاص دیگری نیز داشته باشد، مانند:
- پریشانی (مضطرب). شما در مورد چیزهایی که ممکن است رخ دهد یا در مورد از دست دادن کنترل مسائل در زندگی بسیار نگران هستید.
- ویژگی های ترکیبی مانند اینکه هم افسردگی و هم شیدایی دارید – پر انرژی، زیاد حرف زدن و عزت نفس بالا.
- ویژگی های غیر معمول، شما می توانید بعد از رویدادهای شاد احساس خوبی داشته باشید، اما همچنین احساس گرسنگی بیشتری می کنید، نیاز زیادی به خوابیدن دارید و نسبت به طرد شدن حساس هستید.
- ویژگی های روان پریشی، شما چیزهایی را باور می کنید که واقعیت ندارند، یا چیزهایی را می بینید و می شنوید که وجود ندارند.
- کاتاتونیا، شما نمی توانید بدن خود را به طور معمول حرکت دهید. ممکن است بی حرکت باشید یا حرکات غیرقابل کنترلی داشته باشید.
- افسردگی بعد از زایمان علائم شما در دوران بارداری یا پس از زایمان شروع می شود.
- الگوی فصلی علائم شما با تغییر فصول، به ویژه ماه های سردتر و تاریک تر، بدتر می شود.
چه بیماری هایی با افسردگی اتفاق می افتد؟
معمولاً افراد دارای سایر مشکلات سلامت روان یا پزشکی همراه با افسردگی، مانند اضطراب، اختلال وسواس فکری، اختلال هراس، فوبیا، اختلالات مصرف مواد و اختلالات خوردن هستند. اگر شما یا یکی از نزدیکانتان علائم افسردگی یا بیماری روانی دیگری دارید، با پزشک خود صحبت کنید. درمان ها می توانند کمک کنند باشد.
افسردگی و خودکشی
هر کسی که فکر می کند یا در مورد آسیب رساندن به خود صحبت می کند باید بسیار جدی گرفته شود. دریغ نکنید که فوراً با خط تلفن 123 تماس بگیرید. یا در اسرع وقت با یک متخصص سلامت روان گفتو گو کنید. اگر قصد یا برنامه ای برای خودکشی دارید، فورا به اورژانس اجتماعی مراجعه کنید.
علائم هشدار دهنده عبارتند از:
- افکار یا صحبت از مرگ یا خودکشی
- افکار یا صحبت در مورد آسیب رساندن به خود یا آسیب رساندن به دیگران
- رفتار پرخاشگرانه
اگر کودک یا نوجوان شما شروع به مصرف داروهای ضد افسردگی کرد، مراقب این علائم باشید. در برخی موارد، افراد زیر 25 سال ممکن است در هفته های اول مصرف این داروها یا زمانی که دوز متفاوتی مصرف می کنند، افکار خودکشی بیشتری داشته باشند.
تشخیص افسردگی
به منظور تشخیص افسردگی، پزشک از چندین روش استفاده می کند، از جمله:
- معاینه بدنی. پزشک شما سلامت کلی شما را بررسی می کند تا ببیند آیا ممکن است با بیماری دیگری روبرو باشید یا خیر.
- تست های آزمایشگاهی برای مثال، ممکن است برای بررسی سطوح هورمونی خاص، آزمایش خون انجام دهید.
- ارزیابی روانپزشکی. پزشک شما به سلامت روان شما علاقه مند خواهد شد و در مورد افکار، احساسات و الگوهای رفتاری شما می پرسد. همچنین می توانید یک پرسشنامه را پر کنید.
- راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5). انجمن روانپزشکی آمریکا معیارهای افسردگی را در این راهنما فهرست کرده است. پزشک شما ممکن است علائم شما را در برابر آن بررسی کند تا ببیند آیا با استاندارد مطابقت دارید یا خیر.
درمان افسردگی
اگر شما یا کسی که می شناسید علائم این بیماری را دارید، با پزشک خود صحبت کنید. آنها می توانند شما را ارزیابی کنند و به شما پیشنهاد درمانی بدهند یا شما را به یک متخصص سلامت روان ارجاع دهند.
نوع درمانی که پزشک شما توصیه می کند به علائم و شدت آنها بستگی دارد. ممکن است به یک یا چند مورد از موارد زیر نیاز داشته باشید:
- دارو. داروهای ضد افسردگی (در ترکیب با درمان) برای اکثر افراد مبتلا به افسردگی موثر است. انواع مختلفی از داروهای ضد افسردگی وجود دارد. ممکن است مجبور شوید چندین نوع را امتحان کنید قبل از اینکه بهترین را پیدا کنید. ممکن است به ترکیب دو مورد نیاز داشته باشید. یا پزشک شما ممکن است نوع دیگری از داروها را برای کمک به عملکرد بهتر داروی ضد افسردگی شما تجویز کند، مانند تثبیت کننده خلق و خو، داروهای ضد روان پریشی، داروهای ضد اضطراب یا داروهای محرک.
- روان درمانی. صحبت کردن با یک متخصص سلامت روان به طور منظم در مورد افسردگی و سایر مسائل می تواند به درمان علائم کمک کند. روش های مختلفی از جمله درمان شناختی رفتاری (CBT) و گفتار درمانی در دسترس است.
- درمان بیمارستانی. اگر افسردگی شما آنقدر شدید است که در مراقبت از خود مشکل دارید یا ممکن است به خود یا دیگران آسیب برسانید، ممکن است به درمان روانپزشکی در بیمارستان نیاز داشته باشید.
- درمان تشنج الکتریکی.( ECT) این درمان با تحریک مغز، جریان های الکتریکی را از مغز شما عبور می دهد تا به انتقال دهنده های عصبی شما کمک کند تا بهتر کار کنند. به طور معمول، شما از این درمان استفاده نمی کنید مگر اینکه داروهای ضد افسردگی کارساز باشند یا به دلایل سلامتی دیگر نتوانید آنها را مصرف کنید.
- تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) .پزشک شما معمولاً این را تنها زمانی پیشنهاد میکند که داروهای ضدافسردگی تأثیری نداشته باشند. این درمان از یک سیم پیچ برای ارسال پالس های مغناطیسی از طریق مغز استفاده می کند تا به تحریک سلول های عصبی که خلق و خو را تنظیم می کنند کمک کند.
گزینه های برتر
WebMD Webinars: دانش تخصصی. بینش های زندگی واقعی
-
سلامت روان هنگام تشخیص سرطان (راهنمایی سریع) زمانی که برای اولین بار سرطان در شما تشخیص داده می شود، احساس غرق شدن و کنترل نکردن احساسات و افکار امری رایج است. اما راهنمایی هایی هم وجود دارد که می توانید افکار خود را کنترل کنید.
-
سلامت روان در حین و بعد از درمان سرطان زمانی که مبتلا به سرطان هستید، معمولاً با سلامت روان خود دست و پنجه نرم می کنید. این می تواند در زمان تشخیص، در طول درمان یا پس از پایان درمان اتفاق بیفتد.
-
سلامت روان هنگام مراقبت از فرد مبتلا به سرطان مراقبت از یک فرد مبتلا به سرطان می تواند رضایت بخش و مثبت باشد. از طرفی هم می تواند دشوار باشد. اما راهنمایی هایی برای کمک به شما وجود دارد.
-
سرطان چگونه می تواند بروی احساسات شما تاثیر بزارد پس از تشخیص سرطان، ممکن است طیف وسیعی از احساسات از جمله ترس، غم، اضطراب و افسردگی را تجربه کنید. اینها پاسخ های استرس زا هستند که باید بر آنها غلبه کرد.
-
برای سلامت روان از چه کسی کمک بگیریم هیچ نوع حمایتی وجود ندارد که برای همه بهترین باشد و چیزهای متقاوت برای افراد مختلف در زمان های متفاوتی کار می کند. اگر یک نوع حمایت برای شما کار نمی کند، متوقف کردن آن اشکالی ندارد.
-
مشاوره و سرطان
مشاوره می تواند به شما کمک کند تا با سرطان خود کنار بیایید. درک اینکه چیست و چگونه می تواند به شما کمک کند، در این است که به شما کمک کند تصمیم هایی که می گیرید برای شما مناسب است یا خیر.
-
صحبت با کودکان در مورد سرطان بحث سرطان موضوعی دشوار است. ممکن است شک یا نگرانی هایی داشته باشید که مانع از صحبت کردن با فرزندانتان در مورد تشخیص سرطان شود. تصمیم اینکه چه چیزی یا چه زمانی به آنها بگویید آسان نیست.
-
کنار آمدن با موقعیت های خاص سرطان یا درمان شما ممکن است به این معنی باشد که برای شرکت در جشن ها یا در مناسبت ها با مشکلاتی مواجه شوید.