مشاوره دمان بی اشتهایی عصبی | کلینیک روانشناسی مهرمرجان

بی اشتهایی عصبی چیست؟ بی اشتهایی عصبی یک اختلال خوردن جدی و بالقوه تهدید کننده زندگی است که با ترس شدید از افزایش وزن و تصویر بدن مخدوش مشخص می شود. افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی به دنبال لاغری بی وقفه هستند و مصرف غذای خود را به شدت محدود می کنند که منجر به کاهش وزن قابل توجهی می شود.

در اینجا برخی از نشانه بی اشتهایی عصبی را میتوان نام برد:

1. مصرف محدود غذا: افراد مبتلا به بی اشتهایی، مصرف غذای خود را به شدت محدود می کنند، اغلب از طریق رژیم های غذایی سخت، روزه گرفتن یا ورزش زیاد. آنها ممکن است آداب و رسوم غذایی خاصی داشته باشند یا به طور کلی از گروه های غذایی خاصی اجتناب کنند.

2. ترس شدید از افزایش وزن: ترس غیرمنطقی از چاق شدن یا افزایش وزن بر افکار آنها غالب است، حتی اگر در حال حاضر کم وزن باشند. آنها ممکن است دائماً خود را وزن کنند، بدن خود را بیش از حد اندازه بگیرند یا رفتارهای کنترل بدن انجام دهند.

3. تصویر تحریف شده بدن: بی اشتهایی می تواند منجر به ادراک تحریف شده از بدن فرد شود. حتی زمانی که بسیار لاغر هستند، افراد مبتلا به بی اشتهایی ممکن است فکر کنند که اضافه وزن دارند یا قسمت های خاصی از بدن را غیرقابل قبول می دانند.

4. پیامدهای جسمی: بی اشتهایی به دلیل کاهش شدید وزن و سوء تغذیه عواقب شدید جسمی دارد. این موارد می تواند شامل مواردی مانند خستگی، سرگیجه، فشار خون پایین، عدم تعادل الکترولیت ها، موهای شکننده، خشکی پوست و اختلال در قاعدگی باشد.

5. علائم عاطفی و رفتاری: بی اشتهایی عصبی اغلب با علائم احساسی و رفتاری قابل توجهی مانند اضطراب، افسردگی، کمال گرایی، کناره گیری اجتماعی، تحریک پذیری و مسائل مربوط به عزت نفس همراه است.

مداخله زودهنگام و رویکرد درمانی جامع در مقابله با بی اشتهایی عصبی بسیار مهم است. درمان ممکن است شامل ترکیبی از مراقبت های پزشکی، درمانی (درمانی فردی، خانوادگی یا گروهی)، مشاوره تغذیه و حمایت روانپزشکی باشد. مهم است که با متخصصان مراقبت های بهداشتی با تجربه در درمان اختلالات خوردن مشورت کنید تا بهترین کمک و پشتیبانی را ارائه دهید.

درمان بی اشتهایی عصبی با چه روش هایی صورت میگیرد؟

درمان بی اشتهایی عصبی معمولاً شامل یک رویکرد مشارکتی و چند رشته ای است که جنبه های فیزیکی، روانی و تغذیه ای این اختلال را مورد توجه قرار می دهد. در اینجا برخی از اجزای رایج درمان آورده شده است:

1. مدیریت پزشکی: یک تیم مراقبت های بهداشتی شامل یک پزشک، سلامت جسمی افراد را بررسی می کند، هرگونه عوارض پزشکی را ارزیابی می کند و مداخلات لازم را برای تثبیت وضعیت آن ها، مانند ترمیم وزن، مکمل های غذایی، و مدیریت عدم تعادل الکترولیت ها انجام می دهد.

2. روان درمانی: انواع مختلف روان درمانی اغلب برای پرداختن به جنبه های روانشناختی بی اشتهایی عصبی استفاده می شود. درمان شناختی-رفتاری (CBT) و درمان مبتنی بر خانواده (FBT) معمولا مورد استفاده قرار می گیرد. این درمان‌ها به افراد کمک می‌کنند تا افکار تحریف شده را به چالش بکشند، رفتارهای ناسالم را اصلاح کنند، مهارت‌های مقابله‌ای را توسعه دهند، تصویر بدن را بهبود بخشند و عزت نفس را افزایش دهند.

3. مشاوره تغذیه: متخصصان تغذیه یا متخصصین تغذیه نقش مهمی در کمک به افراد در ایجاد الگوهای غذایی منظم، متعادل کردن وعده های غذایی خود و اتخاذ یک رویکرد سالم نسبت به غذا دارند. آنها در مورد تغذیه، برنامه ریزی وعده های غذایی، اندازه وعده ها و نگرانی های مربوط به غذا آموزش می دهند.

4. مراقبت‌های حمایتی: گروه‌های حمایتی یا مشاوره فردی می‌توانند فضای امنی را برای افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی فراهم کنند تا تجربیات خود را به اشتراک بگذارند، از دیگرانی که درک می‌کنند حمایت کنند و راهنمایی‌هایی برای بهبودی دریافت کنند. حمایت همتایان از افرادی که بر اختلال خوردن غلبه کرده اند می تواند به ویژه مفید باشد.

5. دارو: در برخی موارد، ممکن است دارو برای رفع علائم همراه مانند افسردگی، اضطراب یا اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) تجویز شود. داروها معمولاً همراه با درمان و درمان جامع استفاده می شوند.

6. نظارت و پیشگیری از عود: نظارت مداوم بر سلامت جسمی و روانی در طول فرآیند درمان ضروری است. علاوه بر این، راهبردهای پیشگیری از عود و حمایت مداوم در ارتقای بهبودی طولانی مدت و حفظ رابطه سالم با غذا و تصویر بدن بسیار مهم هستند.

به یاد داشته باشید، برنامه درمانی هر فردی ممکن است بر اساس نیازها و شرایط خاص او متفاوت باشد. مهم است که با متخصصان مراقبت های بهداشتی که در درمان اختلالات خوردن تخصص دارند، برای ایجاد یک رویکرد درمانی مناسب و شخصی مشورت کنید.

چه متخصصانی میتوانند ما را در درمان بی اشتهایی عصبی کمک کنند؟

درمان بی اشتهایی عصبی معمولا شامل یک تیم چند رشته ای از متخصصان مراقبت های بهداشتی است که برای رسیدگی به جنبه های مختلف این اختلال با یکدیگر همکاری می کنند. در اینجا چند حرفه ای وجود دارد که می توانند پشتیبانی و کمک کنند:

1. پزشکان پزشکی (MD): پزشکانی که در درمان اختلالات خوردن تخصص دارند، می توانند سلامت کلی فرد را ارزیابی کنند، سلامت جسمانی را تحت نظر داشته باشند، و هرگونه عارضه پزشکی ناشی از بی اشتهایی عصبی را مدیریت کنند.

2. روانپزشکان: روانپزشکان پزشکانی هستند که در زمینه سلامت روان تخصص دارند. آنها می توانند هر گونه بیماری روانی همزمان مانند افسردگی، اضطراب یا اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) را که ممکن است در کنار بی اشتهایی عصبی وجود داشته باشد، ارزیابی و درمان کنند. آنها همچنین ممکن است در صورت لزوم دارو تجویز کنند.

3. روانشناسان: روانشناسان معمولاً اشکال مختلفی از درمان، مانند درمان شناختی-رفتاری (CBT) یا روان درمانی را برای کمک به افراد برای به چالش کشیدن افکار تحریف شده، اصلاح رفتارها و ایجاد مکانیسم های مقابله ای سالم ارائه می دهند. آنها نقش مهمی در پرداختن به جنبه های روانی بی اشتهایی عصبی دارند.

4. متخصصان تغذیه ثبت شده: متخصصان تغذیه با تخصص در زمینه اختلالات خوردن می توانند برنامه های غذایی فردی را ایجاد کنند، آموزش تغذیه ارائه دهند و از افراد در ایجاد رابطه سالم با غذا حمایت کنند. آنها نقش کلیدی در مشاوره تغذیه و رفع هرگونه کمبود تغذیه ای دارند.

5. درمانگران یا مشاوران: درمانگران با آموزش تخصصی در زمینه اختلالات خوردن می توانند جلسات مشاوره فردی یا گروه درمانی را برای رسیدگی به جنبه های عاطفی و رفتاری بی اشتهایی عصبی ارائه دهند. آنها حمایت می کنند، به افراد کمک می کنند تا عزت نفس، پذیرش بدن را توسعه دهند و روی ایجاد استراتژی های مقابله ای سالم تر کار کنند.

6. گروه‌های حمایتی: گروه‌های حمایتی که توسط متخصصان یا مربیان همتا رهبری می‌شوند، محیط حمایتی را برای افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی فراهم می‌کنند تا تجربیات خود را به اشتراک بگذارند، تشویق شوند و از دیگرانی که با چالش‌های مشابهی روبرو هستند بیاموزند.

به یاد داشته باشید، کمک گرفتن از متخصصانی که در زمینه اختلالات خوردن تخصص دارند بسیار مهم است، زیرا آنها دانش و تخصص لازم برای هدایت افراد را در روند بهبودی دارند. کار با یک تیم مشترک که می تواند جنبه های فیزیکی، روانی و تغذیه ای بی اشتهایی عصبی را بررسی کند، مهم است.